darılmaq

f. Acığı tutmaq, hirslənmək, hiddətlənmək, hövsələdən çıxmaq. <Şərifzadə> Mehribanı boşadığı üçün olduqca darılmış, Zeynalın belə yersiz hərəkətindən dolayı acıqlanmışdı. S. H.. <Veys:> Paxıl oğlu, paxıl, – deyə Dövlətə darıldı. Ə. Ə.. Sənsiz gördüm, mələklərə darıldım; Endim yerə, qədəminə sarıldım. Ə. C.. // Ürəyi sıxılmaq, kədərlənmək, məyus olmaq, incimək. <Heydər bəy:> Hacı, səfərdə adamın başına çox iş gələr, gərək darılmamaq, söyləmək vaxtı deyil, indi üstümüzə tökülərlər. M. F. A.. Özünü toxtaq tut bir az; Düşəndə dar günə insan darılmaz. S. V.. Qaraş sıxılıb darılaraq divana oturub əvvəlcə heç kəslə danışmırdı. M. İ..